عـیـد صـیـام آمـد و مـاه صـیـام رفـت            لطـف تـمـام آمـد و فـیـض تـمـام رفت

مـاهی که بـارِ عـامِ خـدا بـود شد تـمام            خوش‌بخت آن کسی که در این بارِ عام رفت

ای هم‌چو من به حـسرت مـاه خدا! بیا            غمگین از این مباش که ماه صیام رفت

ماه صیام رفته، نرفته است لطف حق            فضل خدا به جاست گر این صبح و شام رفت

این ماه بود فـیض موقـت که شد تمام!            باید به سـوی درگـه فـیض مـدام رفت

شد عید فطر و لطف خدا باز تازه شد            گـَردِ غــمِ گــنـاه ز جـان عــوام رفـت

خود جانشین لیلۀ قدر است عـید فـطر            فرخـنده روز آمد و فرخـنده شام رفت

این عید مسلمین بُوَد و باید ای عزیز!            در نـزد دوسـتان به دعـا و سلام رفت

بگْشای دست جود و کرم با زکات فطر            کاین شـیـوه در مرام رسول أنام رفت

داری اگر گـنـاه دو عـالم سِـزد که باز            بـر درگـه حـسـیـن عـلـیه‌ الـسلام رفت

آن رحـمت خـدای، شـفـاعـت کـند اگر            روز جزا تـوان که به دارالسلام رفت